Ένα blog στο Ρουπάκι - Ίσκιος επικοινωνίας!

Στον ηλεκτρονικό του ίσκιο δημιουργησαμε μαζί έναν ανοιχτό χώρο ενημέρωσης, σκέψης και προβληματισμού για την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις. Για πράγματα που αγαπάμε αλλά και που μας ενοχλούν.

Φιλόξενος τόπος για ενημέρωση, προβληματισμό και δραστηριοποίηση για τα τοπικά πράγματα αλλά και για θέματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ανοιχτός ακόμα και σε "θυμωμένες" απόψεις με ευπρέπεια και σεβασμό.

Στη δύσκολη συγκυρία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ίσκιο μας σημείο συνάντησης και επικοινωνίας για τους συμπολίτες μας και να προτείνουμε λύσεις και διεξόδους για τον τόπο μας που μοιάζει να μην μιλάει με τους ανθρώπους του.

Ξεκινώντας από απλά και μικρά που θα μας επιτρέψουν να ξαναγνωριστούμε και να μάθουμε να συζητάμε και να συνεργαζόμαστε, να λύνουμε προβλήματα.

Μνήμη Μικρασιατικής Καταστροφής - Οι ...κύκλοι της Ιστορίας

Εξαιρετική η εκδήλωση με τα δύο χορευτικά συγκροτήματα, Αιγιαλός και Ιόνια Πνοή, μια βραδιά μνήμης για την Μικρασιατική καταστροφή και τον ελληνικό πολιτισμό της Ιωνίας που χάθηκε.

Ενδιαφέρων, αν και αυθαίρετος, ο παραλληλισμός: Και τότε μοιρασμένοι ανάμεσα σε έναν ενδοτισμό και μια αμετροέπεια.

Και ο όλεθρος ήρθε. Και φταίγανε οι άλλοι! Οι σύμμαχοι που μας πούλησαν... Αργότερα έφταιγε η Ιντέλιτζενς Σέρβις... Οι άλλοι.

Μου άρεσε εκείνο το τσοπανόπουλο που, ξυπόλυτο από τα βουνά της Πίνδου, βρέθηκε στον Σαγκάριο και το Αφιόν Καραχισάρ, πολεμώντας τους Τούρκους. Πήγαινε για την Αγκυρα... Έτσι του έλεγαν. Αλλά τότε άκουσε ότι, αν έβγαινε στις εκλογές ο Γονατάς, θα γύρναγε στο σπίτι του.

Οπότε... γύρισε υποχωρώντας, για να "συνωστιστεί" στην παραλία της Σμύρνης, μαζί με τους μελλοντικούς "τουρκόσπορους" της προσφυγιάς, ναι αυτούς που αργότερα θα αποκαλούσαμε απόγονους των Ιώνων, όταν ο εύκολος σε μας τους ελλαδίτες καιροσκοπισμός και οι ανάγκες της στιγμής(μας) θα έδειχναν αλλού...

Και έπρεπε να καθαρθεί το άγος της καταστροφής: Εξι (δίκαια ή άδικα) στήθηκαν στον τοίχο και εκτελέστηκαν.

Σήμερα το άγος ποιός θα το πληρώσει ... ο Ακης;; Οι άλλοι; Συναποφάσιζαν. Τίποτα;; Όσο περνάει ο καιρός η αποδιάρθρωση της χώρας γίνεται όλο και πιο έντονη (μην πάτε μακριά, κοιτάξτε την δημόσια διοίκηση, παντού).

Δεν είναι αν θα πέσουν οι μισθοί, είναι που αυτή η πατρίδα γίνεται, μέρα με την μέρα, κάτι άμορφο, εξανεμίζοντας τις προσπάθειες γενιών που μετά τον μεγάλο πόλεμο την έστησαν.

Ασχολούνται με τις μειώσεις των μισθών, στρέφουν τις κάμερες στους φτωχούς, τους άνεργους, αυτούς που πλήττονται.

Κρύβουν, συσκοτίζουν, έτσι, το μέγα σκάνδαλο των καιρών μας: αυτόν τον άπληστο, σκοτεινής προέλευσης, υπερ-πλούτο. Αυτόν που "επιχειρεί" στα Νησιά Μάρσαλ και ζει μεταξύ Ελβετίας, Φρανκφούρτης Λονδίνου και Ν. Υόρκης. Αυτόν που κάνει επιχειρηματο-φιλανθρωπία, μέσω σοβαρών και κοινωνικά ευαισθητοποιημένων ιδρυμάτων.

Αυτή η πατρίδα είναι έτοιμη ή να εκραγεί ή να ενδο-καταρρεύσει.

Λοιπόν, το σημερινό μας/τους άγος;; Ποιοί και πως θα το καθάρουν;; Είναι "πολλά τα λεφτά" για να κλείσει το θέμα έτσι απλά και "αναίμακτα", με "δημοκρατικό τρόπο", με  μια κάλπη. Σάπιο και άρρωστο γυρίζει/μυρίζει γύρω μας, μπαίνει εντός μας. Ένα άταφο πτώμα. Η αποφορά της σάπιας σάρκας, μια σκοτεινή σκιά. Για πόσο ακόμη;

Δεν πρόκειται με μια Ιφιγένεια να φυσήξει ούριος άνεμος. Εξάλλου για ποιά εκστρατεία; Εάλλω.

28 Μαίου 2012
"Ολιγαρχικός"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια που δεν είναι γραμμένα στα ελληνικά απορρίπτονται.