ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΤΕ;
Τώρα που πέρασαν η Πρωτομαγιά και η απεργία της 11ης του Μάη, ας πούμε δυο κουβέντες, που εκφράζουν, νομίζω, και πολλούς άλλους.
Κουβέντα πρώτη: Μπράβο ήθος συνδικαλιστών...
Πριν από δυο περίπου βδομάδες (29 του Απρίλη) μια Επιτροπή Πρωτοβουλίας συμπολιτών μας διοργάνωσε μια πολιτικο-ιστορικο-καλλιτεχνική εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά στο Θέατρο του Αργοστολιού. Και επειδή θέλησε με αυτήν της την πρωτοβουλία να τιμήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα του νησιού μας στο πρόσωπο των τελευταίων Προέδρων του Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς – Ιθάκης, προσκάλεσε ονομαστικά εκείνους τους συμπολίτες μας που αναδείχθηκαν στο ανώτερο αυτό αξίωμα του ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου τους νομού μας να παρευρεθούν και να τιμήσουν την εκδήλωση.
Ανταποκρίθηκαν οι Γεράσιμος Νοδάρος, Κώστας Αμβροσιάτος και Παναγής Κρεμμύδας. Ο Φώτης Παπαδάτος αποδέχτηκε την πρόσκληση, δεν μπόρεσε όμως να παρευρεθεί για λόγους υγείας. Και οι παριστάμενοι συμπολίτες μας χειροκρότησαν τη συμμετοχή των παραπάνω πρώην Προέδρων του Εργατικού Κέντρου, δηλώνοντας προφανώς τη συμπάθεια και την ευγνωμοσύνη τους στους αγώνες του Εργατικού Κέντρου.
Ωστόσο, ο Παναγιώτης Αλεξανδρόπουλος και ο σημερινός Πρόεδρος Γεράσιμος Σπυράτος δεν έδωσαν σημεία ζωής, δεν παρουσιάστηκαν. Δηλαδή ενώ έφτασε στα χέρια τους η πρόσκληση, δε θεώρησαν φαίνεται απαραίτητο να ενημερώσουν την Επιτροπή για τους λόγους της μη προσέλευσής τους. Φυσικά από αρκετούς σχολιάστηκε αρνητικά αυτή η απουσία τους.
Και εδώ μπαίνει θέμα σωστής, κοινωνικής συμπεριφοράς, θέμα ευγένειας, θέμα ηθικής τάξης, θέμα γενικότερα πολιτικό.
Δεν ξέρουν άραγε οι παραπάνω δύο συνδικαλιστές ότι υποχρεώνονται από τους κανόνες της σωστής συμπεριφοράς να ενημερώνουν για τη στάση τους εκείνους που είχαν την καλοσύνη να τους προσκαλέσουν; Κανείς δεν τους υποχρέωνε να παρευρεθούν, αν δεν το επιθυμούσαν, όμως ο καθένας περίμενε την αιτιολογία της άρνησής τους να παρευρεθούν στην εκδήλωση.
Κανείς δεν τους είπε ότι λόγοι απλής ευγένειας τους υποχρέωναν να ενημερώσουν σχετικά; Η απαξίωση που έδειξαν προς την Επιτροπή που τους προσκάλεσε, προσβάλλει αυτό που οι ίδιοι εκπροσωπούσαν και εκπροσωπούν.
Φαίνεται ότι οι παραπάνω δύο συνδικαλιστές δεν ξέρουν ότι οι αγωνιστές συνδικαλιστές οφείλουν να είναι, μαζί με τα άλλα, ευγενείς απέναντι στους συμπολίτες τους. Φαίνεται ότι δεν έχουν μάθει ότι ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται για το συνάνθρωπό του οφείλει πρώτα να σέβεται αυτόν το συνάνθρωπό του.
Στην εκδήλωση εκείνη, την οποία θέλησαν να απαξιώσουν με την ανεξήγητη (;) συμπεριφορά τους, παρευρέθηκαν πολλές δεκάδες συμπολιτών μας: εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και αλλοδαποί• άνθρωποι που τους συναντάμε καθημερινά μπροστά μας, άνθρωποι του μεροκάματου, άνθρωποι με τις αγωνίες τους, άνθρωποι με τους δικούς τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες. Δε σεβάστηκαν τίποτε από αυτά. Τους έγραψαν όλους και όλα στα παλιά τους τα παπούτσια....
Αλλά αν αυτή η συμπεριφορά προσέβαλε μια φορά τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, προσέβαλε και προσβάλλει πολλαπλά την ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Και την ευθύνη γι’ αυτήν την προσβολή την έχουν ακέραιη ο Παν. Αλεξανδρόπουλος και ο Γερ. Σπυράτος.
Και φυσικά αυτή η στάση και συμπεριφορά των παραπάνω δύο συνδικαλιστών είναι στο κάτω-κάτω και στάση πολιτική: η απαξίωση που δείχνει κάποιος για κάποιον ή για κάτι συνιστά πολιτικό θέμα. Αν λοιπόν είναι έτσι, τότε τι πραγματικά ήθελαν να πουν με αυτή τη στάση τους; Αλήθεια δεν τους ενδιαφέρουν τα πρόσωπα που συγκρότησαν την Επιτροπή; Δεν τους ενδιαφέρουν οι εκατοντάδες συμπολίτες τους που συμμετείχαν στην εκδήλωση; Μα αυτοί δεν είναι κάτοικοι αυτής της πόλης, δεν είναι εργαζόμενοι, δεν είναι συνταξιούχοι, δεν είναι ένα κομμάτι του λαού, και μάλιστα από τα μη προνομιούχα στρώματα, για τα οποία λένε ότι αγωνίζονται;....
Και έτσι ερχόμαστε στη δεύτερη κουβέντα μας, την οποία θα σας πω αύριο.
Πέτρος Πετράτος
Τώρα που πέρασαν η Πρωτομαγιά και η απεργία της 11ης του Μάη, ας πούμε δυο κουβέντες, που εκφράζουν, νομίζω, και πολλούς άλλους.
Κουβέντα πρώτη: Μπράβο ήθος συνδικαλιστών...
Πριν από δυο περίπου βδομάδες (29 του Απρίλη) μια Επιτροπή Πρωτοβουλίας συμπολιτών μας διοργάνωσε μια πολιτικο-ιστορικο-καλλιτεχνική εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά στο Θέατρο του Αργοστολιού. Και επειδή θέλησε με αυτήν της την πρωτοβουλία να τιμήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα του νησιού μας στο πρόσωπο των τελευταίων Προέδρων του Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς – Ιθάκης, προσκάλεσε ονομαστικά εκείνους τους συμπολίτες μας που αναδείχθηκαν στο ανώτερο αυτό αξίωμα του ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου τους νομού μας να παρευρεθούν και να τιμήσουν την εκδήλωση.
Ανταποκρίθηκαν οι Γεράσιμος Νοδάρος, Κώστας Αμβροσιάτος και Παναγής Κρεμμύδας. Ο Φώτης Παπαδάτος αποδέχτηκε την πρόσκληση, δεν μπόρεσε όμως να παρευρεθεί για λόγους υγείας. Και οι παριστάμενοι συμπολίτες μας χειροκρότησαν τη συμμετοχή των παραπάνω πρώην Προέδρων του Εργατικού Κέντρου, δηλώνοντας προφανώς τη συμπάθεια και την ευγνωμοσύνη τους στους αγώνες του Εργατικού Κέντρου.
Ωστόσο, ο Παναγιώτης Αλεξανδρόπουλος και ο σημερινός Πρόεδρος Γεράσιμος Σπυράτος δεν έδωσαν σημεία ζωής, δεν παρουσιάστηκαν. Δηλαδή ενώ έφτασε στα χέρια τους η πρόσκληση, δε θεώρησαν φαίνεται απαραίτητο να ενημερώσουν την Επιτροπή για τους λόγους της μη προσέλευσής τους. Φυσικά από αρκετούς σχολιάστηκε αρνητικά αυτή η απουσία τους.
Και εδώ μπαίνει θέμα σωστής, κοινωνικής συμπεριφοράς, θέμα ευγένειας, θέμα ηθικής τάξης, θέμα γενικότερα πολιτικό.
Δεν ξέρουν άραγε οι παραπάνω δύο συνδικαλιστές ότι υποχρεώνονται από τους κανόνες της σωστής συμπεριφοράς να ενημερώνουν για τη στάση τους εκείνους που είχαν την καλοσύνη να τους προσκαλέσουν; Κανείς δεν τους υποχρέωνε να παρευρεθούν, αν δεν το επιθυμούσαν, όμως ο καθένας περίμενε την αιτιολογία της άρνησής τους να παρευρεθούν στην εκδήλωση.
Κανείς δεν τους είπε ότι λόγοι απλής ευγένειας τους υποχρέωναν να ενημερώσουν σχετικά; Η απαξίωση που έδειξαν προς την Επιτροπή που τους προσκάλεσε, προσβάλλει αυτό που οι ίδιοι εκπροσωπούσαν και εκπροσωπούν.
Φαίνεται ότι οι παραπάνω δύο συνδικαλιστές δεν ξέρουν ότι οι αγωνιστές συνδικαλιστές οφείλουν να είναι, μαζί με τα άλλα, ευγενείς απέναντι στους συμπολίτες τους. Φαίνεται ότι δεν έχουν μάθει ότι ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται για το συνάνθρωπό του οφείλει πρώτα να σέβεται αυτόν το συνάνθρωπό του.
Στην εκδήλωση εκείνη, την οποία θέλησαν να απαξιώσουν με την ανεξήγητη (;) συμπεριφορά τους, παρευρέθηκαν πολλές δεκάδες συμπολιτών μας: εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και αλλοδαποί• άνθρωποι που τους συναντάμε καθημερινά μπροστά μας, άνθρωποι του μεροκάματου, άνθρωποι με τις αγωνίες τους, άνθρωποι με τους δικούς τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες. Δε σεβάστηκαν τίποτε από αυτά. Τους έγραψαν όλους και όλα στα παλιά τους τα παπούτσια....
Αλλά αν αυτή η συμπεριφορά προσέβαλε μια φορά τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, προσέβαλε και προσβάλλει πολλαπλά την ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Και την ευθύνη γι’ αυτήν την προσβολή την έχουν ακέραιη ο Παν. Αλεξανδρόπουλος και ο Γερ. Σπυράτος.
Και φυσικά αυτή η στάση και συμπεριφορά των παραπάνω δύο συνδικαλιστών είναι στο κάτω-κάτω και στάση πολιτική: η απαξίωση που δείχνει κάποιος για κάποιον ή για κάτι συνιστά πολιτικό θέμα. Αν λοιπόν είναι έτσι, τότε τι πραγματικά ήθελαν να πουν με αυτή τη στάση τους; Αλήθεια δεν τους ενδιαφέρουν τα πρόσωπα που συγκρότησαν την Επιτροπή; Δεν τους ενδιαφέρουν οι εκατοντάδες συμπολίτες τους που συμμετείχαν στην εκδήλωση; Μα αυτοί δεν είναι κάτοικοι αυτής της πόλης, δεν είναι εργαζόμενοι, δεν είναι συνταξιούχοι, δεν είναι ένα κομμάτι του λαού, και μάλιστα από τα μη προνομιούχα στρώματα, για τα οποία λένε ότι αγωνίζονται;....
Και έτσι ερχόμαστε στη δεύτερη κουβέντα μας, την οποία θα σας πω αύριο.
Πέτρος Πετράτος
...συνεχιζεται,
ΑπάντησηΔιαγραφή(αυριο παλι με τον Λακη για καινουργιες περιπετειες!)