Δικέλης Βλιχός - ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Δικέλης Βλιχός

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Λοιπόν που λες, κολέα μου, ετούτο το νησάκι
τ’ αγόρασε ο σιορ-πάρες μου, δικό μου χωραφάκι
 με λιόδεντρα και περγουλιές και πέντε περιβόλια
 μα σας το λέω με τιμή και δάκρυα στην μπόλια
 είναι δικό σας αδερφοί, τι κάθεστε, ελάτε άντε να το δουλέψετε και μη μου χολοσκάτε!

Και δεν το κρύβω, μπρε παιδιά, πως κάργα συγκινιέμαι
τρέμει το κατακλείδι μου, ποτέ δε σας αρνιέμαι
λατρεύω αυτόν τον τόπο μας με τσι ελιές, τα βάτα
λυπάμαι, οπού δουλεύετε για δυο κωνσταντινάτα!

Γι’ αυτό αν με σταυρώσετε, θα φκιάσω και μουσεία
βιβλιοθήκες στα χωριά, θα χτίσω και σχολεία
κι οι κόντηδες θα χαίρονται και ο λαός επίσης
κωνσταντινάτα χίλια δυο, εφόσο με ψηψίσεις..

Το πλήθος ζητωκραύγασε και τρίβοντας τα χέρια:
«εκάμαμε την τύχη μας θα πληρωθούμε πλέρια
κι αφού τονε ψηφίσουμε, θα δούμε άσπρη μέρα
κι εμείς και τα παιδάκια μας, θα ’χουμε και μπανιέρα».

Κι εκεί που αποχωρούσανε, ένα πουλί πετούσε,
ένα πουλί, καλό πουλί που ’κλαιγε και λαλούσε:
«α, ρε αθρώποι άσκεφτοι, κολίγοι είστε ντίπα
κι ας κατοικείτε στο νησί του Μέγα του Αντύπα».