Αρέσουμε;;

H Judy και ο David είναι αμερικανοί από την Βοστώνη και χρόνια ονειρεύονται το ταξίδι στην Ελλάδα. Η προτροπή ενός συμπατριώτη μας τους φέρνει στο νησί μας. Πλησιάζουν με το καράβι από Πάτρα προς Σάμη και θαυμάζουν την βλάστηση της ακατοίκητης ζώνης από τον Πόρο μέχρι τον φάρο, στον κάβο των Διχαλίων. Μετά απολαμβάνουν τις ακρογιαλιές μέχρι το λιμάνι της Σάμης. Είναι μαγεμένοι από το τοπίο και πιστεύουν ότι έκαναν μια πολύ καλή επιλογή. Το νησί που ονειρεύονταν. Και μετά το λιμάνι της Σάμης με τον οικισμό…
Η Judy αναφωνεί: what a sad place.., ελπίζω τα δωμάτιά μας να είναι κάπου αλλού! Αργότερα, όταν οι ίδιοι επισκέπτονται το Φισκάρδο, αποκαρδιώνονται από το στημένο για τουρίστες σκηνικό, χωρίς τίποτε το αυθεντικό.
Ίσως οι φίλοι μας να είναι υπερβολικοί και εύκολα κάποιος να τους θεωρούσε και γραφικούς. Πιθανά. Ανήκουν όμως σε μια κατηγορία τουριστών που θα θέλαμε πολύ ναι πολύ (!!) να είχαμε στον τόπο μας: με υψηλό εισόδημα και ανάλογο μορφωτικό επίπεδο, άρα και ανάλογες απαιτήσεις.

Σε έναν τουριστικό οδηγό, στο κομμάτι που αφορά την Σάμη, το λιμάνι και ο οικισμός χαρακτηρίζονται ως: a dreary place. Ψάχνω στο λεξικό: μονότονος, πληκτικός τόπος…

Είμαστε κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι, τουλάχιστον το καλοκαίρι. Ας μην πούμε για το χειμώνα που κόβεις φλέβες…

Γιατί λοιπόν να έχουν αξία όλα αυτά τα, κακεντρεχή έστω, σχόλια για τον τόπο μας; Γιατί απλά, ακόμα και να είναι άδικα και υπερβολικά, αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που μας βλέπουν επισκέπτες, από τους οποίους και ζούμε. Γιατί απλά, για να φθάσουν μέχρις εδώ, έχουν περάσει αρκετά μέρη το ίδιο όμορφα με το δικό μας, ενδεχομένως και πιο ελκυστικά. Δεν είμαστε ο αφαλός της γης! Δεν έχουμε καν μαντείο ανάλογο με των Δελφών, για να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο. Και έπειτα αλήθεια πόσα δαπανούμε κάθε χρόνο για τους αρχαιολογικούς χώρους; Για το μουσείο που έχει στοιχειώσει; Για τα ρωμαϊκά ερείπια στο λουτρό; Τι κάναμε για τα ψηφιδωτά; Που είναι η σήμανση στην μοναδική πεζοπορική διαδρομή προς Αγ Φανέντες, ακροπόλεις, Αντίσαμο;

Μήπως η κεντρική παραλία θέλει μια γερή ανακαίνιση; Έχετε ακούσει σχόλια ακόμα και δικών μας ετεροδημοτών για την εικόνα στασιμότητας που εμφανίζουμε; Ας συγκρίνουμε μια παλιά φωτογραφία των κτηρίων της παραλίας την εποχή του «Κεφαλληνία» και του «Αγίου Γερασίμου» για να φανεί το αλαλούμ που έχουμε σπείρει και την απώλεια της ψυχής αυτού του λιμανιού. Και οι τέντες στην παραλία με τα καλώδια να ίπτανται ως εμποροπανήγυρις εν μέσου του νυφοπάζαρου… Έπειτα η άσφαλτος του πάρκινγκ(δεν υπήρχαν λέει αρκετά λεφτά για άλλο υλικό οπότε πίσσα και…), η εικόνα των καρατομημένων ευκαλύπτων, σαν φαλακρά κεφάλια βενεδικτίνων μοναχών και τέλος, πάνω στον μοναδικό πεζόδρομο στην θάλασσα προς Καραβόμυλο, ο σύγχρονος ναός μας, εκείνος του αντλιοστασίου των προϊόντων των αποχωρητηρίων μας. Μήπως στέλνουμε, υποσυνείδητα, μήνυμα προς τους επισκέπτες που προσπαθούν να διαβούν την στενωπό για το πώς τους αξιολογούμε;

Περιμένουμε μια δύσκολη χρονιά, οι επαγγελματίες προετοιμάζονται με σφιγμένη ψυχή και πολλές αμφιβολίες για το τι θα φέρει, αλλά το τοπικό ντοβλέτι, ο Δήμος μας, μάλλον ασχολείται με πιο σοβαρά θέματα. Κάποια πρωτοβουλία; Το θέμα των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών σε περίοδο που τα πορτοφόλια των επισκεπτών θα είναι πιο κλειστά, ίσως και λιγότερο γεμάτα; Μήπως, κάτι για να ομορφύνουμε τα πράγματα; Να κινήσουμε το ενδιαφέρον; Μια νέα παροχή υπηρεσιών προς τους επισκέπτες; Ένα έργο βιτρίνας έστω; Κι αν δεν προλαβαίνουμε για τα μεγάλα τα έργα(γιατί δεν σχεδιάσαμε τίποτα έγκαιρα), ας είναι ένα φροντισμένο παρτέρι με λουλούδια, ένας ίσκιος μιας φροντισμένης πέργκολας, μερικές σωστά γραμμένες και σωστά βαλμένες(!) ενημερωτικές πινακίδες, πιθανά μια οργανωμένη ξενάγηση. Κάτι προλαβαίνουμε να κάνουμε.

Ένα είναι σίγουρο: Δεν φθάνουν τα σπήλαια για να ζήσει η περιοχή, ακόμα και αν η απασχόληση γίνει δίωρη για να χωρέσουμε όλοι μέσα…..

Ευχαριστώντας προκαταβολικά για το ενδεχόμενο φιλοξενίας του κειμένου μου στο blog σας,

damodos

Άρθρο Αναγνώστη